انواع ژانرهای تياتر
Adaptation ـ اقتباس
نويسندة اين گونه نمايشنامهها از اثر ديگری به عنوان مبدا، برای نوشتن نمايشنامه
استفاده میکند. اقتباس، شامل بخشها و شيوههای گوناگونی است. تبديل فيلمنامه، رمان، داستان و … به نمايشنامه نيز در اين رده قرار میگيرد.
مثال: «فاسدان» نوشتة «آملين گری» اقتباسی از «هنری چهارم» اثر «شکسپير».
Abstraction ـ انتزاعی
نمايشنامهای که کامل ا يا بخشی از آن غيرتجسمی است. به شکل ذاتی و ازلی اشيا و انسان میپردازد و ساختاری مفهومی دارد.
مثال: «بديههسازی اوهايو» نوشتة «ساموئل بکت».
انتقادی ـ اجتماعی Problem Play
شکلی از نمايشنامه که بنای آن بر طرح موضوعات اجتماعی و نقد آن است. ديرينگی اين گونة نمايش به دوران يونان کهن میرسد.
مثال: «کمدی داوری» نوشتة «مناندر».
انواع ژانرهای تياتر
Bourgeois Drama ـ نمايش بورژوا
در آخرين سالهای سدة هجدهم شکل گرفت. اين شيوة نوشتاری در برابر اصلی از کلسيسم که نويسندگان را ناچار میکرد، قهرمانان را از اقشار بلند پاية جامعه مثل پادشاهان، نجبا و … انتخاب کنند، طغيان کرد و قهرمان را از طبقة متوسط برگزيد.
تاکيد بر اخلق اقشار ميانه، زندگی با تقوا و پرهيزکاری بورژوازی از مواردی هستند که در اين گونه نمايشنامهها ديده میشوند.
مثال: «عيد پاک» نوشتة «يوهان آگوست استريندبرگ».
Theatre of Absurd ـ تئاتر ابسورد
نمايشنامههای اروپايی ـ آمريکايی حاصل نااميدی خرده بورژوازی پس از جنگ جهانی دوم. اين نمايشها به بيان هستی بیمعنی و کوششهای بيهودة انسان میپردازند.
مثال: «در انتظار گودو» نوشتة «ساموئل بکت».
Absurdity ـ پوچی
استفاده از عناصر نهيليستيک در عمق معنا و تم نمايشنامه. اينگونه آثار، اغلب از عناصر کمدی با تمايل به نهيليسم که وجود هرگونه پايه و اساس دانش و حقيقت را انکار میکنند، سود میجويند.
مثال: «بياييد مو بخوريم» نوشتة «کارل لازلو».
Absurd Comedy ـ کمدی ابسورد
نمايشنامهای که به وضوح، غيرواقعی و نامعقول به نظر میرسد و از اين رو خندهدار است. عناصر کمدی و تفکر عقلنی در کنار بیقيد و بندی ابسورد قرار میگيرد.
مثال: «چی گفتی و برای چی؟» نوشتة «جيمز پال دی».
Adult Comedy ـ کمدی بزرگسال
برخوردی فکاهی و خندهآور با نبرد هميشگی و مسايل درگيرانة ميان جنس مذکر و مونث که گاهی به روابط خصوصی میپردازد و از حد و مرز خود فراتر میرود.
م9ـ کمدی عجيب و غريب Bizarre Comedy
نمايشنامهای که به شکل خيرهکننده و غيرقابل تصور به مسايل کم اهميت میپردازد و در عين سطحی بودن، سرگرمکننده است و مسايل مهم و جدی، مشکلت ژرف زندگی و اتفاقات عجيب را در اين قالب و با استفاده از روشی هزلگرايانه و خودمانی مطرح میکند.
مثال: «فاسق» نوشتة «هارولد پينتر».
منبع: google.com
